«ونداليسم، يك سوپاپ نه چندان مطمئن»
يك نگاه مختصر به كوچه‌ها و خيابان‌هاي شهرمان به خوبي مي‌تواند گوياي حضور ايسمي با عنوان «ونداليسم» (1)باشد.
اولين بار اصطلاح ونداليسم را دو سال پيش از زبان سعيد حجاريان شنيديدم ،وقتي در مقاله‌اي هشدار داده بود، كه يك جامعه مأيوس و سرخورده مي‌تواند به طرف ونداليسم اعتياد و ... روي آورد. اكنون تصور مي‌كنم هر چه زمان به جلوتر مي‌رود فضا و بستر براي گسترش بي‌بندوباري‌هاي خارج از عرف و كج روي‌هاي بي‌ضابطه نيز مهياتر مي‌شود. ونداليست‌ها كه واكنشي به كنش‌هاي گذشته جامعه خودشان هستند، متعلقات عموم را مي‌توانند در معرض رفتارهاي ويرانگر قرار داده و سرخوردگي‌هاي رواني، شكست‌ها و ناكامي‌ها و نارضايتي‌هاي خودشان را متوجه عموم سازند.
تصور مي‌كنم با توجه به فرهنگ رسمي كشور (كه درماه‌هاي آينده رسمي‌تر نيز مي‌شود)، فرصت بروز و ظهور تدريجي پتانسيل‌هاي موجود در جامعه گرفته شود و در چنين شرايطي انرژي‌هاي نهفته و تلنبار شده به يكباره فوران مي‌كند.
از يك سو فكر نمي‌كنم، اين نوع تخليه انرژي براي هيچ جامعه‌اي بتواند چندان خوش‌آيند باشد اما از ديگر سو مي بينم كه ظهور اين پديده‌ها تنها سوپاپي است، كه مي‌تواند موجب تخليه هيجانات و انرژي‌هاي نهفته جامعه شود، اما مسلماً بايد قبول كرد كه اين سوپاپ چندان سوپاپ مطمئني نيست.
--------------------------------------------------------------------------------
Vandalism -1 : روحيه ضديت با مظاهر و آثار فرهنگي به صورت عمدي و با انگيزه- كج‌روي عليه نظام ارزش‌هاي حاكم
آن سوی انقلاب
۳ سال قبل
0 نظرات:
ارسال یک نظر