قسم به روزگار!

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
وَالْعَصْرِ ﴿ 1 ﴾ إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿ 2 ﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿ 3 ﴾

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به عصر
که واقعا انسان دستخوش زیان است ،
مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایى توصیه کرده‌اند.
از آنجایی که من گاهی بچه‌ی خوب و سر به راهی می شوم، یک‌راست سراغ چهارمین کتاب خدای مهربان می‌روم که بهتر از آن سه جلد ( زبور و تورات و انجیل ) به فارسی ترجمه شده‌است. می‌دانید که سوره‌ی شریف والعصر جزو آخرین سور کتاب آسمانی ما مسلمانان است. یعنی هرکس از اول این کتاب شروع به خواندن کند، درست در سه صفحه‌ی آخر به سوره‌ی والعصر می‌رسد. شاید توانم گفت، ساده‌ترین و شیواترین سوره همین سوره است. خیلی شفاف و روشن، کلید شکست‌ها و ناکامی‌های بشر را در دست او می‌گذارد و اگر به جای سوره و آیه، کلمات قصاری از غربی ها و فلان نویسنده‌ی خارجی بود، به شما قول می‌دادم در قالب پیامک، بین ما ایرانیان رد و بدل می‌شد.

از آنجا که در قرآن مستقیماً به این موضوع اشاره شده‌است که برای نسل بشر فرستاده شده و بارها در اوایل آیات ما انسان‌ها را مورد خطاب قرار داده‌است به خود جرات داده و عین برداشتم را در اینجا نقل می‌کنم، امید که روحانیون به جهت پایی که در کفش‌هایشان می‌کنم مرا ببخشایند.

1- ما در فارسی برای عصر معادل قشنگی داریم ( استثنائاً). روزگار معنی پارسی عصر است.

2- قسم به روزگار! مگر به روزگار هم می‌شود قسم خورد؟ بله! ما انسان‌ها اکثراً به عزیزترین، مهمترین و مقدس‌ترین داشته‌های خود سوگند می‌خوریم. معلوم است روزگار یا عصر برای حضرت پروردگار جایگاه ویژه‌ای دارد.

3- روزگار هم یعنی تاریخ و زمانی که می‌گذرد. اگر آیه بلافاصله بعد از والعصر را بدون انقطاع با والعصر بخوانیم، به شکل زیر خواهد شد:

به روزگار و تاریخ در حال گذار قسم که آدمیزاد،( به این دلیل که کمتراز روزگار درس می‌گیرد) در خسران و زیان و ضرردهی است. و از آنجا که این آیه در آخرین سطور کتاب خدا تنظیم گردیده‌است، گویا گردآورنده قرآن تعمداً و یا بدون تعمد خواسته‌است به زبان عامیانه جمله زیر را یادآور ما شود:

"آی آدم ها، از اول این کتاب تا آخرش که همین آیه‌ی والعصر باشد خواندید اما نیک به روزگار و تاریخ در حال گذار قسم می‌خورم که کمتر کسی از شما از این همه که گفتم و از تاریخ بشر گواه آوردم درس خواهید گرفت. سرسری خواندید و گذشتید اما درس‌هایی در آن بود که اگر تامل می‌کردید زیان امروز را نمی‌دادید."

یا:

" آی آدم‌ها، زمان‌هایی که گذشت یک روزگار بود، اگر درسی از آن گرفتید و به عصرتان توجه کردید کمتر زیان خواهید کرد."

ایمان واقعی به این اندرز آفریدگار توانا، باعث خواهد شد که به درس‌هایی که از عصر می‌گیریم با چشم باز عمل کرده( عمل صالح) و مسالمت و سازش را برای نسل بشر به ارمغان آوریم. در این‌گونه ساختاری، یکدیگر را به حقیقت آنچه در حال وقوع است، توصیه خواهیم کرد (وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ ) . این میسر نخواهد شد مگر آنکه صبر و شکیبایی پیشه کنیم و همین فردا منتظر نتیجه عمل خود نباشیم. عصر و روزگار دوره‌ای از زمان است نه ثانیه و دقیقه.

این بود برداشت شخصی من از سوره والعصر.