این هیات که بنی اسد نام دارد، معروف به سنگ زن است اما بر خلاف نامش هیچ اثری از سنگ نیست.هر عزادار به فراخور سن و توانش از دو تکه چوب گرد و تراش داده شده استفاده می کند. وسط این دایره ی چوبی، دو بند چرمی وجود دارد که فرد عزادار آن را چون حلقه ای در انگشتان میانه کرده و با شروع عزاداری، اول آن دو چوب را بر سینه، سپس در مقابل سینه بر همدیگر کوبیده و در نهایت در حالی که آن ها را به پشت سر می برد آخرین ضربه را بر روی هم ایجاد می کند. هم راه این حرکت زیبا همه با صدای اپرایی حسین را می کِشند و البته چند نفر هم جلو میکروفن آرام اشعاری را هماهنگ با همه زمزمه می کنند. در فیلم به صدای آرام این چند نفر توجه کنید! آیا می شنوید؟ این چند نفر از بزرگان هیات هستند. بچه ها به طرز جالبی از چوب های مینیاتوری و کوچکتر استفاده می کنند. اوج مراسم موقعی است که ضرب آهنگ عزاداران، ریتم شور به خود گرفته و باعث می شود بعضی از به اصلاح سنگ زن ها نتوانند بقیه را همراهی کنند.
--------------------------------------------------
سلام خوب بود از علت نامگزاری این هیات به سنگزن هم می نوشتید. نقل است که قوم بنی اسد 3 روز پس از عاشورا به کربلا رسیدند و با پیکرهای شهدا روبرو شدند. با سنگ بر سر و صورت خود کوبیدند، عزاردای کردند و شهدا را به خاک سپرند. افراد این هیات هم سعی دارند که همانند بنی اسد عزاداری کنند و با سنگ بر سر و صورت خود می زنند.
همشهری 01.14.09 - 4:25 am
0 نظرات:
ارسال یک نظر